Adwent

Dzisiaj, w pierwszą niedzielę Adwentu, zaczynamy nowy rok liturgiczny. Jest to czas duchowego przygotowania i radosnego oczekiwania na Boże Narodzenie.

Okres Adwentu obejmuje cztery kolejne niedziele adwentowe, których liczba nawiązuje do starotestamentowego opisu czterdziestoletniej wędrówki Izraelitów po wyjściu z niewoli egipskiej.

Trzy pierwsze Niedziele podkreślają oczekiwanie na ostateczne przyjście Chrystusa na końcu czasów. Z kolei ostatni tydzień jest bezpośrednim przygotowaniem na czas Bożego Narodzenia i jest wspomnieniem pierwszego przyjścia Syna Bożego.

Słowo „Adwent” pochodzi od greckich słów epifaneia, parusia – przyjście, objawienie. W chrześcijaństwie stało się ono synonimem przyjścia Chrystusa w sensie jego Wcielenia (epifaneia), jak też powtórnego przyjścia w chwale (parusia).

Adwent w polskiej rzeczywistości religijnej jest szczególne pięknym okresem liturgicznym. Przemawia za tym bardzo rozbudowana w naszej tradycji jego symbolika oraz znaczenie. Najbardziej charakterystycznym zwyczajem adwentowym, szczególnie w Polsce, są Roraty (nazwa pochodzi od pieśni adwentowej Rorate coeli – Niebiosa, spuście rosę – Iz 43,8)

W okresie Adwentu podczas liturgii używany jest fioletowy kolor szat, jest on znakiem żałoby i pokuty, ale symbolizuje również skruchę, pokorę, a także dostojność. Fiolet, jako że jest zmieszaniem dwóch kolorów: czerwonego (wyraża to, co duchowe) i niebieskiego (wyraża to, co cielesne), symbolizuje również walkę między duchem a ciałem, a także wskazuje nam na moment Wcielenia Chrystusa, który zjednoczył w sobie to, co boskie i to, co cielesne.

Okres adwentu to dla nas czas radosnego oczekiwania, nawrócenia i nadziei. To czas duchowego przygotowania do przeżycia na nowo narodzin Syna Bożego. Nie możemy jednak tego czasu ograniczyć tylko do przeżywania w kościele. Także nasza rodzina musi stać się miejscem, gdzie otwieramy nasze serca na wspólne przygotowanie do świąt.

Warto powziąć stosowne postanowienia, wzmacniające naszą wolę, mając na względzie słowa Pana: „uważajcie na siebie, aby wasze serca nie były ociężałe wskutek obżarstwa, pijaństwa i trosk doczesnych, żeby ten dzień nie przyszedł na was znienacka; jak potrzask” Łk 21, 34

Na temat okresu Adwentu w roku liturgicznym mówił św. Jan Paweł II podczas audiencji generalnej 17 grudnia 2003 roku:
„…sensem chrześcijańskiej nadziei, o której przypomina nam Adwent, jest wierne oczekiwanie, gotowość do działania i radosne otwarcie na spotkanie z Panem. On przyszedł w Betlejem, aby pozostać z nami, na zawsze.„

http://niedziela.pl/artykul/44722/nd/Adwent—historia-i-znaczenie