Przez Niepokalanów do stolicy Warszawy
W ostatnich dniach października udaliśmy się w jesienną podróż, aby podziwiać zakątki naszego kraju. Niepokalanów przyjął nas gościnnie w blaskach słonecznego poranka. Zwiedziliśmy stary kościółek,
w którym po raz pierwszy celebrował Msze św. ojciec Maksymilian Maria Kolbe, zapoznaliśmy się
z historią jego osoby w Muzeum parafialnym, usłyszeliśmy notę informacyjną na temat powstania radia
i telewizji, aby następnie podziękować Maryi za naszą parafię w Ofierze eucharystycznej.
W godzinach popołudniowych już zwiedzaliśmy Warszawę z lokalnym przewodnikiem. Na trasie naszego zatrzymania stanęły żywe pomniki niezatartej historii Polski m.in.: Zamek Królewski z Kolumną Zygmunta, Stare Miasto, Grób Nieznanego Żołnierza, kościół i grób bł. Jerzego Popiełuszki wraz z Muzeum upamiętniającym jego życie i męczeńską śmierć, Pałac Kulturny i Nauki, Łazienki z Pomnikiem Chopina na tle czerwonozłotej szaty jesiennych liści czy Świątynia Opatrzności Bożej, w której modliliśmy się Koronką do Miłosierdzia Bożego w naszych prywatnych intencjach.
Dziękujemy Opatrzności Bożej za kolejny dar nieba, który został nam dany w postaci integracyjnego wyjazdu, wspólnotową modlitwę, spędzony czas i chwilę relaksu w atmosferze braterskiej miłości. Chciałoby się powiedzieć w krótkich słowach: podróże kształcą i poszerzają wiedzę, horyzonty, uczą wrażliwości i docenienia tego co mamy u siebie, w naszej Ojczyźnie. Usłyszeliśmy też w kazaniu kończącym naszą pielgrzymkę przepiękne słowa natchnionego autora: żyjesz wtedy, kiedy ktoś ciebie zna do końca, i ciebie kocha. Obyśmy poznawali świat do końca, nasz kraj, Ojczyznę, napotkanych ludzi i kochali piękno, które jest nam dane przez Stwórcę.
About The Author
